Ibilbideak

Zailtasunik gabeko ibilbidea, aldapa berarena ez bada. Bide nabarmen eta pista zabaletan barrena doa gehienean.

Villabonatik Amasako errepidean gora egiten du lehendabizi baina, egia esan, ez dago tarte horretan zer-ikusi handirik; Aranerreka aldetik igotzea hobe, jaitsierako bide bera erabilita.

Alustizan bada taberna eta iturria, atseden hartu nahi izanez gero.

Herniozabalgo igoera eta aurreragoko ibilbidearen zati bat GRaren arrasto zuri-gorriei jarraiki egiten da gehienean. Arrasto honek ordea Aizpel gaina saihestu egiten du, beraz, tarte horretan, arrastoa utzi eta bizkarrean gora egin beharko dugu.

Zelatundik itzultzeko, berriz, beste GR bati jarraitu behar diogu zenbait kilometrotan, baina halako batean, bidegurutze batean, GRa utzi eta aldapan gora egin beharko dugu, Bidaniako bidea utzi eta Urkizu aldeko pistara igotzeko.

Lezearen inguruko aparkalekuetatik abiatu eta GRaren arrastoak jarraituko ditugu Mendebaldera, hariztiaren itzalean aurrera egiten duen basa-pista zabal batetik. Basotik atera eta larre eremu txiki batera helduko gara laster. Erne hemen, ze ez erraza arrasto egokia jarraitzea: IEra jotzen du eta harripila eta marka zuri-horiz markatuta dago. Hasiera honekin asmatuz gero errazago jarraituko dugu gora egin ahala, arrastoa nabarmena baita.

Beundako aterpearen ingurutik Hegoaldera luzatzen den bizkarrari jarraitu eta mahaien artetik pasata puntu horiz markatutako arrastoa bilatu behar dugu lehendabizi, Añarri errekara jaisteko. Hura zurezko zubi baten gainetik gurutzatu eta puntu horizko arrastoa bilatu behar dugu beste aldean, pistara igo eta hari 50 bat metrotan behera jarraituz. Iramendiren igoerari ekingo diogu arrasto horren laguntzaz, pagadian gora.

Elorritxuganeko atsedenlekuko aparkalekua abiapuntu egokia da Gangureneko tontorrera haurrekin ibilalditxo bat egiteko. Aparkalekuaren ertzetik, Lezamara jaisten den errepidea gurutzatu, eta lurrezko bide bat hartu behar da. Bide hau, mendigaina jarraituz tontorrera gerturatzen da, Txorierrira ikuspegi ederra eskainiz, baina ez da tontorrera iristen. Ipar magaletik zeharkatzen du. Tontorrera joateko bide hau utzi eta honen ezkerrean metro gutxira igarotzen den errepidea hartu behar da. Tontorreko komunikazio antenetara doa errepide hau.

Jatara igotzeko biderik errazena izango da honako hau, ziurrenez. Bakio eta Armintza arteko errepidetik komunikazio antenetara iristen den bidea baliatzen du tontorrera gerturatzeko. Porlanezkoa da bide hau hasieran, eta kotxearekin nahiko gora igo daiteke. Atsedenlekua baino zertxobait gorago, ur depositu baten ondoan dagoen bidegurutze bat izan daiteke abiapuntu egokia.
Bide zabal honetatik gorantz jarraituz, laster desagertuko da porlana, hartxintxarrezko bide bihurtuz. Aldapa leuneko zuzengune batek Jatako bi tontorren arteko lepora eramaten du.

Musaioko tartea joanean nahiz itzuleran erraza da, bide zabal eta erosoetan barrena, baina Urkietako igoera nahiz gandorreko azken tartea zail xamarrak dira, bustia dagoenean kontuz ibili beharrekoak. Azken tarte horretan marka zuri-gorrien laguntza izango dugu, nahiz eta zaharkituta egon (2016ko urria).

Pirineoen ardatz nagusitik kanpo egon eta 3.000 metrora ez iristeak, jende gutxiago ibiltzea dakar. Horrela, beti “hortxe” egon eta noizbait joan beharko nukeen mendia zen niretzat Cotiella. Eta azkenean, aurtengo udaran egun pare bateko zeharkaldia egin nuen bertan.

Zeharkaldia Saravillo herrian hasi nuen. Bertara iristeko, Bielsatik Ainsara doan errepidetik, Plan eta Gistain herrietara doan herrepidea hartu eta 5 bat kilometrora Saravillora desbideratzen dena hartu.

Chalet d’Iraty-n (1.000 m) hasiko dugu ibilbidea. Bertara iristeko, Donibane Garazitik aurrera, Burdinkurutzeta portua igo eta kilometro pare bat jarraitu hegoaldera.

Lehenengo igo nahi dugun tontorra Okabe (1.466 m) da. Horretarako, kilometro ta erdi eskas errepidetik jarraitu hegoalderantz Chalet Pedro atzean utzi arte eta eskuinetara (ekialdera) basotik gorantz GR-10 marrak jarraituko ditugu (marra hauek tontorra baino pixka bat beheragotik igarotzen dira).